Na cmentarzu wojennym w Nairobi spoczywa dwóch Polaków, którzy walczyli podczas drugiej wojny światowej: kapitan Franciszek Szczepan Łowicki (nr grobu 3 D 7) oraz sierżant pilot Edward Rusiecki (nr grobu 3 D 5), natomiast na Cmentarzu Cywilnym Langata znajduje się około 30 polskich mogił, głównie polskich sybiraków, którzy po wyjściu z Armia gen Andersa ze Związku Sowieckiego osiedli się w Nairobi.

Kapitan Franciszek Szczepan Łowicki ur. 25.12.1889 w Toruniu, Syn Aleksandra i Marty (z domu Lewandowskiej). Od 1909 służył w Armii Niemieckiej, jako zastępca dowódcy plutonu w stopniu sierżanta brał udział  I Wojnie Światowej. W 1918 roku wstąpił do Armii Polskiej, jako dowódca kompani 8 Pułku Strzelców Wielkopolskich brał udział w Powstaniu Wielkopolskim. Po ukończeniu Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty, został awansowany na stopnień podporucznika. Jako dowódca kompani miotaczy min w 62 Pułku Piechoty, brał udział w wojnie polsko-sowieckiej 1919–1921. Za zasługi w walkach został awansowany na stopień porucznika. Od 1921 r służył jako komisarz Straży Granicznej w Okręgu Pomorskim. Podczas w Kampanii Wrześniowej  1939 r został zmobilizowany na wzór wojskowy do Powiatowej Komendy Policji Państwowej w Wołkowysku z uprawnieniami żandarmerii wojskowej. Po wkroczeniu wojsk sowieckich do Polski uczestnicząc w walkach z wojskami sowieckimi przekroczył granicę i został internowany na Litwie. Po aneksji Liwy przez Związek Sowiecki dostał się do niewoli sowieckiej i przebywał w obozach jenieckich Pawliszew Bór, Kozielsk oraz Griazowiec. W wyniku amnestii i tworzenia Armii Polskiej w ZSRR dowodzonej przez gen. Andersa, wstąpił do 19 Pułku Piechoty jako dowódca 1 Kompanii Ciężkich Karabinów Maszynowych (CKM). Następnie był komendantem transportu uratowanych z łagrów polskich uchodźców cywilnych z Obozu Ewakuacyjnego nr 2 do Iranu. W 1942 r przeniesiony został do służy brytyjskiej do Kenii w ramach East Africa Command. Pełnił służbę w Italian Cooperators Accomodation Camp w Nairobi. W 1944 r otrzymał awans do stopnia kapitana w służbie brytyjskiej. Zmarł w dniu 28.03.1946 r w Nairobi na zawał serca spowodowany zakrzepicą naczyń wieńcowych. Odznaczony Krzyżem Walecznych i Krzyżem Niepodległości oraz bytyjskimi Africa Star, Defence Medal, War Medal.

Sierżant Edward Rusiecki ur. 1919 r. syn Jana i Marii Rusieckich polskich emigrantów mieszkających w Windhoek w ówczesnej Afryce Południowo Zachodniej (część Związku Południowej Afryki). Podczas II Wojny Światowej służył w Siłach Powietrznych Związku Południowej Afryki jako sierżant pilot radiotelegrafista w 72 Operational Training Unit (OTU) w Nanyuki (Kenia) brytyjskiej jednostki Royal Air Force (RAF) szkolącej zaawansowanych pilotów do działań bojowych podczas II wojny światowej. Jednostka ta, działająca w Afryce Północnej i Wschodniej, szkoliła załogi samolotów bombowych, pilotów myśliwców jednomiejscowych oraz załogi do zadań łącznościowych, wykorzystując m.in. samoloty Blenheim, Anson i Boston. Zgiął podczas wykonywania zadania bojowego w dniu 15.03.1943 r. Pilotowany przez podporucznika pilota Donalda Pedlara oraz sierżanta pilota radiotelegrafistę Edwarda Rusieckiego dwusilnikowy lekki bombowiec Bristol Bleinheim Mk IV #Z7698 rozbił się z nieustalonych przyczyn. Obaj piloci zginęli na miejscu.