Uroczystego otwarcia  wystaw, przygotowanych przez Muzeum Dzieci Polskich – ofiar totalitaryzmu we współpracy z Instytutem Polskim w Berlinie, dokonali 2.10.2023 r. Ambasador RP w Berlinie Dariusz Pawłoś, Rzecznik Praw Dziecka Mikołaj Pawlak, Dyrektor Muzeum Dzieci Polskich Ofiar Totalitaryzmu dr Ireneusz Maj i Ocalały Jerzy Jeżewicz - jeden z nielicznych żyjących do dziś więźniów łódzkiego, nazistowskiego obozu koncentracyjnego dla dzieci przy ul. Przemysłowej w Łodzi.

 

Doświadczenie niemieckiej zbrojnej agresji, okupacji, wysiedleń, deportacji i wypędzeń, niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych i gett oraz innych miejsc uwięzienia, czy walki na froncie, stały się traumą wielu pokoleń obywateli Europy. 78 lat temu II wojna światowa zamknęła wprawdzie swoją polityczną kartę, ale w duszach dzieci, które ją przeżyły, toczyła się dalej. Traumatyczne doświadczenia młodych tego czasu stawały się częścią epigenetycznego kodu następnych pokoleń, wracały we wspomnieniach i żalu po stracie dachu nad głową, a przede wszystkim po stracie bliskich. Uwięzienie w niemieckim obozie koncentracyjnym przy ul. Przemysłowej w Łodzi odcisnęło  piętno na późniejszym życiu ok. 3 tys. polskich dzieci, jego byłych więźniów. Wszystkie „Dzieci z Przemysłowej” były objęte przymusem pracy – wyniszczał je głód, wysiłek, choroby i kary fizyczne.

 

Dlatego, każdy list, każdy rysunek czy drobiazg z rąk, czy to najmłodszych więźniów niemieckiego Polen-Jugendverwahrlager der Sicherheitspolizei in Litzmannstadt, czyli Obozu izolacyjnego Policji Bezpieczeństwa dla Młodzieży Polskiej w Łodzi, czy tak jak współcześnie ukraińskich dzieci z czasów zbrojnej agresji i inwazji Rosji na niepodległą Ukrainę jest posłańcem wołania o gest odpowiedzialności, który będzie miarą naszej ludzkiej wielkości i naszych ludzkich wartości.

 

Świadectwa ich życia w koszmarze mają budzić solidarność mieszkańców i polityków Berlina oraz kierować  uwagę na moralne i cywilizacyjne prawo ofiar do oddania sprawiedliwości i wynagrodzenia bólu.